ولی مرکز دوست یابی برای من فقط یه همکار ساده محسوب میشد و حس خاصی بهش نداشتم. رفتارهای امروزیِ مرکز دوست یابی تبریز با مراکز دوست یابی چیزی که توی ذهنم از خصوصیات همسر آیندهم تصور داشتم؛ زمین تا آسمون فرق داشت. شاید من زیادی سن تی و قدیمی فکر میکردم. البته رفتارم بیشتر نشأت گرفته از تربیت پدرم و محیط ساده و بی آلایش مرکز دوست یابی در برلین کجاست بود.
به خاطر همین اخلاق جوونه ای امروزی رو نمیپسندیدم. شایدم هنوز دچار عشق نشده بودم. پس همچنان منتظر ورود یه پرنسس واقعی به زندگیم میموندم. از حق نگذریم اگه تا الان حمایت های پدر مرکز دوست یابی تبریز از ما نبود نمیتونستیم توی این مدت کوتاه، پیشرفت چشمگیری داشته باشیم. در عوض از پدر خودم در زمینه ی شغلی هیچوقت حمایتی ندیده بودم و سال به دوازده ماه در حال جنگ و جدل بودیم.
مرکز دوست یابی تبریز همیشه غمگین و دلتنگش بودم
مرکز دوست یابی تبریز همیشه غمگین و دلتنگش بودم. نمیفهمیدم از کی فاصله ی بین ما اینقد ر زیاد شده بود که دیگه نمیتونستیم با آرامش دو کلمه حرف با مرکز دوست یابی در برلین کجاست بزنیم. مرکز دوستیابی اصفهان چرا همدیگه رو نمی فهمیدیم؟ چرا مخالف کار کردنم با مرکز دوست یابی بود؟ این روزها فقط با پیشرفت کاری، میتونستم به خانوادهم ثابت کنم تصمیمات من بهت رین هستند و آقا نمیتونه حرف زورش رو بهم تحمیل کنه. همون اوایل شروع کارم توی شرکت سماوات ها، وقتی فهمید میخوام با مرکز دوست یابی ک بشم سرسخت مخالفت کرد و مقابلم وایستاد.
هیچوقت از جنبه ی اشتباه کارم که خودش میدید و من متوجهش نبودم متقاعدم نکرد؛ چون به قول خودش مصلحت نمیدید و میگفت عاقبت خوشی نداره. اما من فکر میکردم شاید از این ناراحته که شریک شدن با یه خانم رو به همکاری با خودش و کنار دامادامون بودن رو ترجیح دادم. کشت برنج از قدیم الایام کار آبا و اجدادی ما بود. جزو تاجرای موفق شهر بود.
خانواده ام دوست داشتن زناشون خونه دار باشند و مردا هم هنوز مثل صد سال گذشته، فقط کشاورزی رو ادامه بدند. حتی احسان خواهرزادهم، حسابداریِ یکی از مرکز دوستیابی اصفهان رو به عهده داشت. به خاطر همین تا از دانشگاه فارغ التحصیل شدم؛ رفتم دنبال کاری که دوست داشتم. پدرم حتی خوشحالم نشد که تک پسرش مرکز دوست یابی تبریز شده، این همه زحمت و پیشرفتم رو نمیدید و هر روز فاصله ی بین ما بیشتر میشد؛ چون حرف مشترکی برای گفتن نداشتیم.
مرکز دوست یابی در برلین کجاست به خاطر غرور و جبروتش زبان زد
پدرم بین اهالی مرکز دوست یابی در برلین کجاست به خاطر غرور و جبروتش زبان زد خاص و عام بود. نمیتونستم مستقیم باهاش مخالفت کنم یا ازش درخواست مالی داشته باشم وگرنه مدتها پیش، کسب و کار مستقلی برای خودم راه میانداختم. بالاخره بعد کلی کشمکش با وساطت مراکز دوست یابی با نارضایتی مقداری پول به عنوان سرمایه بهم قرض داد. اوضاع بین ما وقتی بدتر شد که خانواده م فهمیدن ممکنه برای مرکز دوستیابی اصفهان زندگی و کار به خارج از کشور برم! بازم این موضوع رو از چشم مرکز دوست یابی و پدرش میدیدند. تا اینکه پدرم این اواخر اصلاً باهام حرف نمیزد و پیش خودش فکر میکرد با قهر کردن میتونه من رو از تصمیمم منصرف کنه؛ آخه تو کَتش نمیرفت تک پسرش ازش سرپیچی کنه. می خواست مرکز دوست یابی در تهران عصای دستش باشم تا خودش رو بازنشسته کنه