در با چهارچوبش کمی سایت همسریابی حوزه علمیه داشت و حتی وقتی به آن قفل میزدیم به اندازه فاصله اش با قفل سایت همسریابی حوزه علمیه قم در باز می ماند که زری دقیقا به همان قسمت تکیه داده بود. به محض شنیدن حرفم تنه سنگینش را چنان از روی در برداشت که در انباری یک بار مسیر رفت و برگشت لبه در تا قفل را پر سر و صدا طی کرد و برگشت.
سایت همسریابی حوزه علمیه خراسان دیوونه شدی؟ به قول سایت همسریابی حوزه علمیه اشتهارد پوستت دیگه کلفت شده انقدر کتک خوردی! برم کلید رو بیارم که چی؟ علی بفهمه شب جای خودمم توی انباریه! -از کجا میخواد بفهمه؟ برو کلید رو بیار در رو باز کن، میخوام برم دستشویی تا کسی نیومده بعدش دوباره در رو روی من قفل کن. پس... پس به کسی نگی من در رو باز کردم، باشه؟ از خنگ بودنش خنده ام گرفت.
زری جان مگه من دیوونهام که بگم تو در رو باز کردی؟بدو برو کلید رو بیار تا مامان نیومده. دوباره آهنگ ناموزون کشیده شدن دمپایی های سایت همسریابی حوزه علمیه زری روی موزاییک های حیاط به گوشم خورد و چند دقیقه بعد کلید در قفل چرخید و در آهنی و باریک انباری با جیغ سایت همسریابی حوزه علمیه اشتهارد زنگ زدهاش باز شد. به سرعت از آنجا بیرون آمدم و قفل سنگین و سیاه رنگ فلزیاش را به در زدم. خودم را در تکه آیینهای که به دیوار سایت همسریابی حوزه علمیه قم دستشویی نصب شده بود ورانداز کردم. آثار کبودی بدجور در صورتم خودنمایی می کرد.
چشمان گرد زری به لواشکی که با ولع آن را میمکید خیره مانده بود و مردمکهای مشکی چشمش در زیر نور خورشید جمع شده بود. باید هرطور شده خودم را به امید میرساندم و حقیقت را به او میگفتم. اما گریختن از چنگ این یک جفت چشم مشکی چندان هم کار ساده ای نبود. آبی به صورتم زدم و نگاهی به زری انداختم. سرش را به پهلویم چسباندم و موهای صاف و بی سایت همسریابی حوزه علمیه را از صورتش کنار زدم.
سایت همسریابی حوزه علمیه خراسان پنجم
چقدر بزرگ شدی زری! با ملچ و ملوچ لواشک را از دهانش بیرون کشید و گفت: من تازه سایت همسریابی حوزه علمیه خراسان پنجمم، هنوز بزرگ نشدم! -مهم اینه که خواهرمی، غیر از تو کی رو دارم؟ از حرفم خوشش آمد و نیشش باز شد. -زری من در انباری رو قفل زدم. میرم بیرون و زودی برمیگردم حواست باشه تا وقتی نیومدم نذار کسی سمت انباری بره که بفهمه من اونجا نیستم. دستش را به کمرش زد و گفت: کسی نمیفهمه نترس، من زود برمیگردم، تو خواهرمی باید هوام رو داشته باشی نخیرم، نمیشه!
علی بیاد قیامت میکنه! دیگه... ببین حمید چقدر هوای علی رو داره! اخم کرد و قری به گردن چاقش داد و گفت: َه! سایت همسریابی حوزه علمیه قم فکر کردن به او ندادم. پاشنه کتونیهای رنگ و رفتهام را روی پله در کشیدم وتو برای آدم همش دردسر درست میکنی، ا مثل برق از خانه بیرون زدم. دلهره عجیبی داشتم. روی تخته سنگی کنار جوی آب کوچه باغ نشستم و نگاهی به ساعت سایت همسریابی حوزه علمیه خراسان انداختم. مطمئن بودم که امید حتما طبق عادت هر روزه سری به کوچه باغ خواهد زد.
کمر خم کردم و نگاهی به سر کوچه که با انبوهی از درختان پوشیده شده بود انداختم. به جز صدای ُشُرشر آبی که از موتورخانه به جوهای پهن منتهی به باغها سرازیر میشد هیچ صدایی نبود. آه سردی کشیدم. از جا برخاستم و مانتو مدرسهام را تکاندم. دیگر نمیتوانستم بیش از آن به انتظار امید بنشینم. اگر سایت همسریابی حوزه علمیه اشتهارد به خانه برمیگشت و متوجه غیبتم میشد. دوباره غوغایی میشد. دیگر طاقت کتک خوردن نداشتم. آرام آرام به سمت سر کوچه قدم برداشتم و حین رفتن با نوک کتانی زهوار درفتهام سنگریزههای جلوی پایم را به این سو و آن سو پرتاب میکردم. یعنی امید فراموشم کرده بود؟ پس چرا نیامد؟ بغض گلویم را فشرد. چشمم که به رو به رو افتاد سایت همسریابی حوزه علمیه قم قدمهای آشنا و بلندی قامتش را از سایت همسریابی حوزه علمیه درختان شناختم و به سویش دویدم.